Aktywne słuchanie: Polega na skupieniu całej uwagi na rozmówcy, utrzymywaniu kontaktu wzrokowego, przyjmowaniu otwartej postawy ciała, pochylaniu się ku rozmówcy, delikatnym zachęcaniu go do mówienia.
Asertywność: Cecha polegająca na byciu pewnym siebie bez bycia agresywnym oraz na umiejętności wyrażania siebie w sposób uczciwy a zarazem respektujący drugiego. Asertywność opiera się na równowadze. Wymaga szczerego wyrażania swoich pragnień i potrzeb, przy jednoczesnym uwzględnianiu praw, potrzeb i pragnień innych. Człowiek asertywny czerpie ze swej pewności siebie siłę do tego, by przekazać swój punkt widzenia stanowczo, uczciwie i z empatią (Mind Tools, How to Be Assertive).
Case manager: Osoba, która pomaga w identyfikacji dostawców usług i miejsc pomocy, a jednocześnie zabiega o to, aby dostępne zasoby były wykorzystywane w sposób terminowy i oszczędny w celu uzyskania optymalnego efektu zarówno z punktu widzenie klienta, jak i kosztów (https://cmsa.org/who-we-are/what-is-a-case-manager)
Proces kręgu: Metoda rozwiązywania konfliktów starająca się łączyć w dialogu ofiary, sprawców i członków najbliższej społeczności, których dotyczy konflikt. Mogą to być społeczności społeczne, geograficzne lub rodzinne.
Konstruktywny zwrot: Indywidualna, subiektywna reakcja na czyjeś zachowanie, wygląd itp. komunikowana jako taka, czyli jako przekaz pierwszoosobowy (komunikat typu JA) w przeciwieństwie do komunikatu typu TY, który jest mówieniem o drugim. Ten rodzaj przekazu – nieoceniający – nie powoduje konfliktów i nie skłania drugiej osoby do wycofania się.
Leczenie bezpośrednio obserwowane (Directly Observed Treatment): Metoda mająca na celu lepsze monitorowanie przyjmowania przez pacjenta przepisanych leków. Pacjent przyjmuje leki w obecności osoby monitorującej, np. w obecności rówieśnika wspierającego.
Upodmiotowienie/usamodzielnienie (empowerment): Kluczowe elementy upodmiotowienia zostały zidentyfikowane: dostęp do informacji, możność dokonywania wyborów, asertywność i poczucie własnej wartości (Chamberlin & Schene, 1997)
Osoba bezdomna: Wypełniająca cechy definicji ETHOS (https://www.feantsa.org/en/toolkit/2005/04/01/ethos-typology-on-homelessness-and-housing-exclusion)
Mediacja: Forma arbitrażu mająca na celu rozwiązanie sporu. Prowadzi się ją z udziałem wielu podmiotów należących do różnych stron konfliktu
Działania multydyscyplinarne (wieloagencyjne): Mają miejsce, gdy profesjonaliści i usługodawcy z różnych dziedzin współpracują ze sobą, aby odpowiedzieć na potrzeby osoby o złożonych potrzebach. Przykładem mogą być usługi zdrowotne (w zakresie zdrowia psychicznego), usługi socjalne (pracownicy socjalni i edukatorzy socjalni) oraz system prawny (służby kuratorskie) pracujące jako zespół w celu zapewnienia skoordynowanej pomocy byłemu przestępcy z problemami zdrowia psychicznego znajdującemu się w sytuacji bezdomności.
Wieloproblemowość: Występuje, gdy daną osobę dotyka więcej niż jeden deficyt/ problem. Na przykład osoba bezdomna może być jednocześnie ofiarą przemocy seksualnej, doświadczać zaburzeń psychicznych, nadużywać substancji itd..
Wzajemność: Wzajemność to emergentna właściwość będąca produktem współdoświadczania wpływów terapeutycznych w relacji między klientem a terapeutą (Cornelius-White et al., 2018).
Pomoc oparta na wychodzeniu ku (outreach based approach): Alternatywa dla tradycyjnego udzielania usług socjalnych w wyznaczonym przez służby miejscu. Outreach można zdefiniować jako angażowanie osób potrzebujących pomocy w środowisku ich przebywania w odróżnieniu od oczekiwania na nie w gabinecie. Uważa się, że jest to skuteczna metoda identyfikacji i angażowania ukrytych populacji – takich jak osoby bezdomne.
Sieci społeczne skoncentrowane na osobie: Udzielają porad dotyczących opieki, przekazują informacje o lekarzach, metodach i osobistych doświadczeniach z daną dolegliwością. Korzystają z nich pacjenci z różnymi przypadłościami w celach edukacyjnych, medycznych i psychologicznych. Można dzięki nim uzyskać cenne porady innych pacjentów dotyczące samoopieki oraz tego, jakich efektów oczekiwać po leczeniu
Pozytywne wycofanie: Jest to regulowanie własnego zaangażowania społecznego i publicznej obecności w taki sposób, by wychodzić ku innym tylko wówczas, gdy czujemy się bezpiecznie i uważamy , że to ma sens. Zadbanie o własną przestrzeń psychologiczną prowadzi do odzyskiwania szeroko pojętego poczucia własnej tożsamości, rozumienia własnych zainteresowań, budzenia duchowości itd.
Sprawiedliwość karząca: Rozumienie sprawiedliwości polegające na karaniu sprawcy w sposób proporcjonalny do popełnionego przestępstwa.
Zdrowienie: Eksplorowanie wewnętrznych mocnych stron osoby w celu oparcia na nich dalszego życia – również przy współistnieniu negatywnych objawów związanych z daną sytuacją lub dolegliwością. Każdy człowiek ma swój własny mechanizm pozwalający mi rozpoznać, co u niego działa, a co nie. Podstawowe znaczenie dla procesu ma zrozumienie, że nie jest on linearny i że nawroty są jego nieodłącznym elementem.
Odporność: Zdolność radzenia sobie ze zmianą i stresem.
Sprawiedliwość naprawcza: Rozumienie sprawiedliwości polegające nie na tym, by wskazać I ukarać winnego, lecz raczej, by stworzyć warunki ku temu, aby zarówno ofiara jak sprawca stali się częścią procesu pojednania zakładającego plan działań, który pozwoli tak ofierze jak społeczności pójść dalej.
Samoświadomość: Zdolność do wykrywania u siebie na czas czynników stresujących i wyzwalaczy określonych w celu właściwego obejścia się z nimi. Zdolność identyfikowania własnych ograniczeń dyktowana troską o wszystkie strony relacji.
Samostanowienie: Przysługujące każdemu prawo do stanowienia o swoim losie obejmujące własne działania, poddanie się terapii i przyjmowanie wsparcia. Respektowanie wyborów podejmowanych przez rówieśnika jest istotowym elementem procesu zdrowienia.
Trójchorobowość: Współwystępowanie złego stanu zdrowia psychicznego, złego stanu zdrowia fizycznego i nadużywania substancji charakterystyczne dla osób chronicznie bezdomnych.
